4 dzień - 7/06/2013
Przylądek Fisterra
Droga Św. Jakuba,
Camino de Santiago (bask. Done Jakue Bidea, gal. O Camiño de Santiago) jeden
z najstarszych zwyczajów pielgrzymkowych prowadzących do katedry w Santiago de Compostela w Galicji
w północno-zachodniej Hiszpanii. W katedrze tej, według przekonań pielgrzymów,
znajduje się ciało św. Jakuba Większego Apostoła. Nie ma jednej trasy
pielgrzymki, a uczestnicy mogą dotrzeć do celu jednym z wielu szlaków.
Trasy
oznaczone są żółtymi strzałkami i muszlą św. Jakuba, która też jest symbolem
pielgrzymów.
Ostatni znak dla pielgrzymów 0,00 km |
Istniejąca od ponad tysiąca lat Droga św. Jakuba jest jednym z
najważniejszych chrześcijańskich szlaków pielgrzymkowych, obok szlaków do Rzymu
i Jerozolimy. Według legendy ciało św. Jakuba przewieziono łodzią do północnej
Hiszpanii, a następnie pochowano w miejscu, w którym dziś znajduje się miasto
Santiago de Compostela.
Niektórzy nie kończą swojej wędrówki w Santiago de
Compostela, ale podążają jeszcze kilkadziesiąt kilometrów dalej, czyli trzy dni
drogi od Santiago, nad wybrzeże Oceanu Atlantyckiego, do miejscowości Fisterra
(łac. finis terrae - "koniec ziemi"), która często błędnie uważana
jest za wysunięty najdalej na zachód punkt kontynentalnej Europy (najdalej
wysunięty jest przylądek Roca w Portugalii). W starożytności i średniowieczu
uważano Fisterra za prawdziwy koniec świata, poza którym było tylko nieprzebyte
morze. Tradycyjnie, po dotarciu tutaj, palono pokutne, pielgrzymie szaty i
obmywano się w wodach oceanu, zostawiając za sobą dotychczasowe grzeszne życie
i rozpoczynając z wiarą nowe. Stąd właśnie pochodzi najpowszechniejszy symbol
Drogi św. Jakuba - muszla. Docierający nad ocean wędrowcy zabierali muszle jako
dowód przebytej drogi. Dziś można je kupić na całej trasie, a najwięcej
oczywiście w samym Santiago.
Pomiędzy przylądkami Adrián i Finisterre rozciąga się Costa da Morte Wyrzeże Śmierci, które swą nazwę zawdzięcza roztrzaskanym tutaj w ciągu wieków licznym statkom.
miejsce palenia ubrań, co obecnie jest zabronione, ale pielgrzymi i tak je palą |
pomnik buta na skałach |
nasz autokar |
jeden z oryginalnych galicyjski cruceiros z XV w.
Muxia, Costa da Morte
Santuario de Nosa Señora da Barca, Muxia
i jeszcze jeden kamienny krzyż
La Coruna miasto szklanych domów.
La Coruna znajduje się dokładnie po drugiej stronie niż Christchurch w Nowej Zelandii, w którym byliśmy dwa miesiąc wcześniej :-)
Około 62 r p.n.e. dotarły tu wojska Juliusza Cezara i osadę którą tu znaleźli nazwali Brigantium.
Pomnik Marii Pita, bohaterki narodowej Galicji, 4 maja 1589 roku Maria Pita pomogła obronić miasto przed wojskami angielskiego admirała Francisa Drake'a.
Na zdjęciu widać typowe dla Galicji przeszklone balkony - miradores, tradycyjne domy rybaków są dwupiętrowe, życie toczy się na piętrze a że często tu pada i wieje wystające balkony osłaniano od wiatru, dół był przeznaczony na sprzęt rybaków, obecnie często znajdują się tam garaże. Domy w La Coruna nawiązują do tradycji.
Jedna z wielu witryn knajp, oferujących wszelakie owoce morza
W mieście jest ważny port handlowy.
Wieża Herkulesa - , latarnia morska zbudowana w II wieku, przez Rzymian w czasie panowanie cesarza Trajana (chociaż legenda głosi, że wybudował ją Herkules). Przebudowana w XVIII wieku. 26 czerwca 2009, została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Jest to jedyna na świecie latarnia morska z epoki starożytnej.
Widok z latarni.
zjazd starych samochodów pod latarnią
5 dzień - 8/06/2013
Santiago de Compostela
Jedno z najważniejszych ośrodków pielgrzymkowych Europy.
6 dzień - 9/06/2013
Hostal de los Reyes Catolicos
(1504-1513). W dawnych latach był to szpital dla chorych pielgrzymów
ufundowany przez królów katolickich czyli Izabelę i Ferdynanda II,
obecnie zamieniony w pięciogwiazdkowy hotel Parador.
Museo do Pobo Galego - muzeum ludności galicyjskiej
w
budynku San Domingo de Bonaval z XVIII wieku, znajduje się ekspozycja
dotycząca galisyjskiego rzemiosła, lokalnych instrumentów muzycznych i
tradycyjnych strojów. Poszczególne sale poświęcone są takim tematom jak
morze, wieś, tradycyjne zawody, stroje, muzyka, architektura ludowa,
malarstwo i rzeźba Galicji.
1 komentarze
Jakze inna ta Hiszpania od tej kojarzącej sie z plażami, ciepłem, zabawą... cudownie melancholijna i pochylająca się nad każdym z pielgrzymów...
OdpowiedzUsuń