Europa
Norwegia
Norwegia 08.2014
Opowieści Iki
Norwegia Sierpień 2014 - II część
19:55
poprzednia część tutaj
Dzień 2
Jadąc z Pollfoss na północ drogą numer 15 zjechałyśmy w Grotli na drogę 258 zwaną Narodowym Szlakiem Strynefjell. Jest to bardzo widowiskowa droga przez góry, mimo złej pogody - padał deszcz i była mgła zachwyciła nas.Drogę wybudowano w 1894 roku i było to arcydzieło inżynierskie.Droga ma 27 km. Jest zamknięta w zimie. Po drodze jest wiele punktów widokowych.
 |
| http://www.visitnorway.com/ |
Po powrocie na drogę numer 15 pojechałyśmy na punkt widokowy Dalsnibba. Punkt znajduje się na wysokość 1500 m n.p.m.
Przełęcz Dalsnibba na wysokości 1038 m n.p.m. ze schroniskiem Diupvasshytta i jeziorem Djupvatnet. Stąd prywatna droga Nibbevei prowadzi na szczyt Dalsnibba na wysokość 1495 m n.p.m.
.
Po dotarciu na szczyt okazało się że gęsta mgła przysłoniła cały widok. Wystarczyło chwilę poczekać i wiatr rozwiał chmury i mglę na widok na fjord Geiranger .
Trasę drogi na zboczu
góry Dalsnibba zaprojektował i wytyczył w 1881 r. Kapitan Harald Hårfagre
Rosenqvist. Na zboczu pracowało ponad 300 ludzi. W zimie podczas budowy
robotnicy mieli problemy z zamarzającym dynamitem. wkładali go więc pod koszule
lub do skarpet i grzali go własnym ciałem. Tak ogrzany dynamit odpalał się
znakomicie. Wybudowano ją w ciągu 8 lat. Droga miała połączyć miejscowość
letniskową Geiranger z jeziorem Djupvatnet. Model drogi został wysłany na
Światową Wystawę Sztuki i Techniki w Paryżu w 1900 r., na której został
nagrodzony złotym medalem.
Widok na fjord Geiranger, po drugiej stronie fiordu widać Drogę Orłów - Ørnevegen.
Niżej na drodze 15 zjechałyśmy na punkt widokowy - Flydalsjuvet.
Widać stąd fiord Geirangerfjord to liczący około 15 km i głęboki na 600 metrów fiord, oraz położone na jego zboczach prawie niedostępne farmy.
Po drodze do Geiranger zjechałyśmy do Hole, gdzie miałyśmy zarezerwowaną hytte. Widok na wynajętą Hytte i Geiranger fjord.
Droga Orłów, widoczną ze stateczku.
Fjord Geiranger otoczony jest bardzo stromymi, skalistymi zboczami osiągającymi
nawet do 1 km wysokości. Do II wojny światowej wzdłuż ścian fiordu, znajdowały
się prawie odizolowane od świata farmy. Podobno dzieci przywiązano na nich
sznurkiem do drzew, aby podczas zabaw nie spadły z wysokiego zbocza. Ostatni
mieszkańcy wyprowadzili się stąd w latach sześćdziesiątych XX wieku. Po
zboczach fjordu spływają liczne malownicze wodospady, między innymi Siedem
Sióstr - De Syv Søstre , Zalotnik – Frairen , Ślubny Welon – Brudesløret.
Widok z okna hytty w Hole na loodowiec i na fjord.
0 komentarze