Europa
Norwegia
Norwegia 08.2014
Opowieści Iki
Norwegia Sierpień 2014 - III część
11:31
Drogą Orłów nazwano najbardziej stromy odcinek drogi nr 63 na zboczu góry, z Geiranger w
kierunku Eidsdal.
Znad Geirangerfjordu droga wije się 11 serpentynami i wspina na najwyższy punkt w Korsmyra, 620 metrów nad poziomem morza.
Znad Geirangerfjordu droga wije się 11 serpentynami i wspina na najwyższy punkt w Korsmyra, 620 metrów nad poziomem morza.
Widok z punktu widokowego Korsmyra.
Oficjalne otwarcie Drogi Orłów nastąpiło 15 września 1955 roku. Dzięki tej drodze wioska Geiranger uzyskała całoroczne połączenie drogowe, nazwano ją Drogą Orłów, ponieważ w najwyższym punkcie przechodziła przez teren tradycyjnego bytowania orłów.
Powyżej i poniżej widoki z punktu widokowego Ørnesvingen, na najwyżej położonym zakręcie.
Po przejechani drogi Orłów zjechałyśmy do miejscowości Eidsdal na prom na drugą stronę fiordu Storfjorden.
Z Linge pojechałyśmy drogą 63 celem było zjechanie drogą Troli Trollstigen.
Górska Droga Trolli to bardzo kręta droga wspinająca się po ostrych zboczach gór 11 ostrymi zakrętami. Wokół widać szczyty gór takie jak Kongen (Król), Dronningen (Królowa) czy Bispen (Biskup).
Trollstigen to świadectwo znakomitej inżynierii i doskonałych umiejętności budowniczych wykorzystujących najprostsze narzędzia w trudnych latach trzydziestych XX wieku. Otwarta w 1936 roku, od ponad 70 lat dostarcza turystom silnych wrażeń.
Po zjechaniu z Drogi Trolii pojechałyśmy do Molde, gdzie ropoczyna się Droga Atlantycka - Atlanterhavsvegen.
Droga Atlantycka ma długość 8 kilometrów i rozciąga się między miastami Molde i Kristiansund. Za początek drogi uważa się miejsce, oddalone o około 30 kilometrów na południowy-wschód od Kristiansund a jej koniec, kończy się 47 kilometrów na północ od Molde. Droga Atlantycka biegnie zygzakami przez niskie mosty, które wznoszą się nad morzem, łącząc wysepki
Powyżej zdjęcie z punkt widokowego Kjeksa z którego prowadzi ścieżka do widoku na morze, wioskę Bud, wysepki i rafy.
Pas oceanu który przecina Droga Atlantycka nazwany jest Hustadvika. Ciągnie się przez 10 mil morskich, 19 kilometrów, w okręgu Fræna. Jest to trasa żeglowa pomiedzy Molde i Kristiansund. Jest to zatoka pełena małych wysepek i raf. Hustadvika jest uważana za najbardziej niebezpieczną część wybrzeża w Norwegii. Sztormy regularnie niszczyły tutaj całe wioski, i pływające tutaj łodzie i statki.
Dzięki swojej architekturze, licznym mostom i wspaniałym miejscom wzdłuż wybrzeża, przez które przebiega Droga Atlantycka uzyskała status narodowego szlaku turystycznego.
Droga łączy 7 wysp , 7 mostami. Najwyższy z nich, i najbardziej znany to most Storseisundet.
Budowniczy drogi przeżyli 12 sztormów, zanim droga została otwarta w 1989 roku
Po dojechaniu na ostatnią wyspę Averøya przed Kristiansund zjechałyśmy z drogi 64 na drogę 247 żeby zobaczyć jeszcze jeden z kościołów słupowych w Kvernes.
Srary drewniany kościół w Kvernes pochodzi z około 1300 roku, rozciągają się spod niego piękne widoki na Kvernesfjord i Freifjord.
W 1800 roku wybudowano obok nowy kościół,
0 komentarze